Jest ogromny postęp w diagnostyce i dostępności do leków
"75 lat to spory kawałek czasu. Pierwsza klinika endokrynologii powstała w 1949 r. w Łodzi i wówczas też pojawiła się idea powołania Towarzystwa. Największy rozwój naszej dziedziny to ostatnie 20 lat. Zaczynaliśmy jako część interny" - powiedziała, cytowana w informacji prasowej, prezeska Polskiego Towarzystwa Endokrynologicznego prof. Beata Kos–Kudła, kierownik Katedry Patofizjologii i Endokrynologii w Klinice Endokrynologii i Nowotworów Neuroendokrynnych Śląskiego Uniwersytetu Medycznego.
Według niej, przez ostatnich 75 lat dokonał się ogromny postęp w diagnostyce, a także w dostępności do leków - nie trzeba już czekać latami na leki, ponieważ teraz pacjenci otrzymują je krótko po rejestracji.
Jak podkreślano podczas obchodów, endokrynolodzy, aby skutecznie leczyć swoich pacjentów, muszą ściśle współpracować z innymi specjalistami, jak np.: onkolodzy, kardiolodzy czy medycy nuklearni.
"Patrzymy na chorego holistycznie. To interdyscyplinarne podejście pozwala lepiej i szybciej zdiagnozować i leczyć" - zaznaczyła prof. Kos–Kudła.
W Polsce pracuje około 1300 endokrynologów. Lekarze nie ukrywają jednak, że na wizytę u specjalistów trzeba czekać nawet kilka lat.
"To kwestia organizacji systemu. Część chorych z powodzeniem mogą leczyć lekarze podstawowej opieki zdrowotnej. Nie każdy chory z pojedynczym guzkiem, czy rozpoznaną niedoczynnością tarczycy musi trafiać do endokrynologa" – oceniła prof. Beata Kos–Kudła.
Najczęściej do endokrynologów trafiają chorzy z chorobami tarczycy, pacjentki z zespołem policystycznych jajników, czy pacjenci z przypadkowo zdiagnozowanymi guzkami m.in. w przysadce, czy nadnerczach. Niestety pacjentów onkologicznych jest coraz więcej.
Częściej pojawia się nadczynność przytarczyc oraz chorzy z otyłością. Ale tylko 1 – 2 proc. z nich nadliczbowe kilogramy ma z powodu zaburzeń hormonalnych. Zwykle nadwaga jest spowodowana niezdrowym stylem życia, ale w konsekwencji powoduje szereg chorób, którymi w części muszą zająć się endokrynolodzy. (PAP)
autorka: Julia Szymańska
jms/ agz/